
- โพสต์แล้ว
- 2506
- ตั้งกระทู้
- 188
- เครดิต
- 3860
- จิตพิศัย
- 2891
- มันนี่
- 2478

|
แก้ไขครั้งสุดท้าย: 2011-4-24 05:08 โดย แม่มดราตรี
เรื่องของเรื่องคือ.. #2 : ฉันเป็น"โอทักกี้" (แบบนู้บ ๆ)
กาลครั้งนึง เมื่อประมาณ 30 ปีที่แล้ว
มีบ้านไม้หลังใหญ่ อยู่กลางป่ากลางสวน
รัศมีซ้าย - ขวา 2 กิโลเมตร ไม่มีเพื่อนบ้านสักหลัง
นอกจากน้องชายที่ห่างกัน 3 ปี กับพวก แมว หมา กา ไก่ แล้ว ฉันก็ไม่มีเพื่อนเล่นวัยในวัยเดียวกัน
ไม่รู้จักการละเล่นประเภท หมากเก็บ โดดหนังยาง เป่ากบ ฯลฯ คืออะไรที่เด็กคนอื่นเขาเล่นกัน ฉันเล่นไม่เป็นอ่ะ พูดง่าย ๆ
โตขึ้นมากับกองหนังสือเก่า ๆ ของ กงจ๊อ (พ่อของอาม่า) โอบล้อมด้วยสวนยางพารา ไฟ้ฟ้าเข้าไม่ถึง
บ้านฉันไม่ได้อยู่หลังเขา..เพียงแต่ภูเขามันตั้งอยู่หน้าบ้าน ^^
6 ขวบ เริ่มอ่านออก เขียนได้ ฉันขลุกตัวอยู่กับหนังสือได้เป็นวัน ๆ ไม่มีงอแง
มรดกของกงจ๊อ ส่วนใหญ่จะเป็นหนังสือกำลังภายใน แปลโดย น.นพรัตน์ , ว. ณ เมืองลุง
และนิยายภาพของ เหมเวชกร (กามนิต วาสิฏฐี ) >> งานชั้นครู ที่เป็นแรงบันดาลใจให้อยากเป็นนักเขียนการ์ตูน
ยีนส์หนอนหนังสือคงสืบทอดทาง DNA
พ้นรุ่นกงจ๊อ ก็มีรุ่นอาอี๊ กะลูกสาวอาอี๊ เป็นหนอนหนังสือตัวแม่อีกราย (ไม่สิ 2 รายตะหาก)
แต่เจเนเรชั่นอาอี๊ (กะลูกสาว) จะเป็นหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นซะส่วนใหญ่ ..(ตั้งแต่สมัย สนพ. ยอดธิดา ราคาปก 5 บาท นู่นแน่ะ)
ที่ภูมิใจมากคือ มี อาราเล่ (ดร.สลัมป์) ฉบับพิมพ์ครั้งแรก สมัยที่ลายเส้นของโทริยามะ อากิระ ยังสวยมาก
ลายเส้นเหมือนฝรั่งมากกว่าญี่ปุ่น ยังไม่เป็น ดราก้อนบอล จ๋า
หนังสืออี๊ แคนดี้จอมแก่น , อสูรน้อยกระซิบรัก (รันเซ่) , ลามู , รันม่า 1/2 , ซิตี้ฮันเตอร์ , คอบบร้าส์ ,แบล็คแจ็ค,ต้องรอด, คิทาโร่ ,
Orange Road , ไอ้เขี้ยวเงิน , ฤทธิ์หมัดดาวเหนือ , กุหลาบแวร์ชายส์ ,ไซเฟอร์, H2 ฯลฯ
ลูกสาวอาอี๊ วัยไล่เลี่ยกันหน่อย คอการ์ตูนญี่ปุ่นตัวแม่เหมือนกัน
หนังสือการ์ตูนยุคนั้นส่วนใหญ่จาก สนพ. สยามสปอร์ตพับลิซซิ่ง (สยามอินเตอร์คอมิคส์) กับ วิบูลย์กิจ มีไทยคอมิคส์
เช่น ฮิคารุเซียนโกะ , ถึงจะเห่ยแต่ก็สู้นะเฟ้ย, Berserk , SLAMDUNK , I'll , ปริสิตเดรัจฉาน , Vagabond , Death Note , ก้าวแรกสู้สังเวียน
I"s , GTO , จอมโหดกระทะเหล็ก , บะหมี่สาวจ้าวนักสู้ , One Piece, จอมเกบลู , ก๊อง , ผีซ่าส์ ฮานาดะ, NANA,
ไซโคเมทเลอร์ เอย์จิ , เพราะหัวใจเพรียกหา Virgin Blue ฯลฯ และอีกเพียบบบบบบ...
ส่วนพ่อ ชอบอ่าน การ์ตูนเล่มละบาท, มวยตู้ , อาชญกรรม, 191 , มหาโพธิ์ (หนังสือพระ), รีดเดอร์ไดเจสท์
เบบี้, หนูจ๋า, ขายหัวเราะ, มหาสนุก , เปิดบริสุทธิ์ (หนังสือโป๊) -*- >> อันหลังแอบรื้อเจอใต้เตียง แฮ่ ๆ
การ์ตูนญี่ปุ่นพ่อก็อ่านนะ (อ่านมากมายหลายประเภทจริง ๆ พ่อฉัน -_-')
เรื่องโปรดของพ่อคือ ไออิ - มาโกโต้ สมัยนั้นดังมาก (พ่อเล่าให้ฟัง) ดังจนญี่ปุ่นเอาไปทำเป็นหนัง เป็นละคร
ส่วน สนพ. ในไทย ตอนนั้นยังไม่มีเรื่องลิขสิทธิ์ ต่างก็แย่งพิมพ์กันใหญ่ ..แถมมีการด่าคู่แข่งลงในหนังสือตัวเองอีก..เหอ ๆ สนุกดี
คุณนายแดง (แม่) อ่านนิยาย (อีสา ฯลฯ), คู่สร้างคู่สม , ภาพยนตร์บันเทิง
ฉัน...อ่านหนังสือทุกประเภทที่มีในบ้าน
อาม่า ... อ่านหนังสือไม่ออก และคอยทำลายหนังสือทุกเล่มในบ้าน อ้างว่ามันเป็นเชื้อปลวก T^T
ฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองแปลก ..จนเข้าโรงเรียน
ฉันเข้าสังคมไม่เป็น!!!
ฉันเล่นกับเพื่อนไม่ได้
พูดกับเพื่อนไม่เข้าใจ
เพื่อนไม่รู้จักสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า เพื่อนไม่รู้ว่าปิรามิดอยู่ที่อียิปต์
เพื่อนไม่สนใจตำนานเทพเจ้ากรีก - โรมัน
เพื่อนคุยกันเรื่องดาวพระศุกร์........
........ฉัน ยัง ไม่ มี ที.วี. T____T
ทุก ๆ พักเที่ยงหลังกินข้าวเสร็จ ฉันก็วิ่งจู๊ดไปยังที่ปลอดภัย ...ซ่อนตัวจากสังคม
มันเป็นที่-ที่เรียกว่า "ห้องสมุด"
ป.1 - ป.6 ด.ญ. วนิดา เข้าห้องสมุดทุกวันไม่ได้ขาด จนได้โล่ห์นักเรียนดีเด่นกันเลยทีเดียว
นึกภาพสภาพของหนอนหนังสือออกมั๊ย?
ตัวผอม เกร็น ๆ ขาลีบ ๆ หัวโต ๆ ผิวซีด ๆ ..เพราะไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย
ผิดกับเพื่อนวัยเดียวกันที่ผิวเปล่งปลั่ง มีเลือดฝาด
"ไอ้แห้ง , อีปอบ , อีกระสือ" คือฉายาฉันสมัยนั้น..
ถึงจะอย่างนั้น ฉันก็มีเพื่อนเยอะนะ เพราะเป็นคนร่าเริงคุยเก่ง ..
ขัดแย้งดีมั๊ย ร่าเริงแต่ชอบเก็บตัว?
บางครั้งก็หิ้วหนังสือเล่มใหม่ ไปหาเพื่อนรักถึงบ้าน
เพียงเพื่อไปนั่งอ่านเงียบ ๆ ข้าง ๆ มัน ..ให้หายคิดถึง
ชอบอยู่เงียบ ๆ ในที่อึกทึก น่ะ ^^
อ๊ะ อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่าฉันเป็นคนแปลก..บางทีเธอแค่ยังไม่ชินกับฉันเท่านั้นเอง
บุคลิคขัดแย้งของฉันเริ่มชัดเจนขึ้น เมื่อที่บ้านมีปัญหา ..
ฉันกลายเป็นคนหลายบุคลิคขั้นสมบูรณ์แบบ
อยู่โรงเรียนก็แสนจะร่าเริง ตลกโปกฮา บ้ากิจกรรม
อยู่บ้านกลับเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้อง ไม่สุงสิงกับใครเลย
คุณนายแดงเรียกฉันว่า "นางห้อง"
นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเป็น "โอ ทัก กี้"
ปัจจุบัน...
หลังจากลาออกจากงานบริษัท..สังคมฉันยิ่งแคบลง
และกลายเป็น "โอ ทัก กี้" มากกว่าเดิม ..
..
ฉันเป็น "โอทักกี้" แค่ ระดับ นู้บ ๆ
ถึงจะเป็น สาวซึน บ้าง แต่ก็มีความ โมเอะ ไม่น้อยนะจ้ะ ^^
-THE END -
__________________________________________________________________________
อย่าเพิ่ง "งง" กับศัพท์ต่างดาวที่ได้ยิน มันเป็นภาษาที่ชาวมังงะใช้กัน
โอทักกี้ = *โอตาคุ + **ฮิคคิโคโมริ
*โอตาคุ = หนอนหนังสือ (พวกที่หมกมุ่นอยู่กับอะไรซักอย่างมาก ๆ)
**ฮิคคิโคโมริ (ฮิกกี้) = พวกเก็บตัว กลัวการเข้าสังคม
นู้บ (NOOB) = อ่อน
มังงะ = การ์ตูน Comics
ซึนเดเระ = ปากไม่ตรงใจ (ฟอร์มเยอะ ประมาณรักนะ แต่ไม่แสดงออก)
โมเอะ = น่ารัก + Sexy |
|