【---✿ WiTCH's Diary ✿---】

มีเรื่องอยากเขียน มีเรื่องอยากบ่นได้ทุกวัน
แต่ไม่อยากตั้งกระทู้ใหม่ให้รกห้อง
เลยตั้งฟอรั่มนี้ขึ้นมา เอาไว้เป็นที่ระบายของแม่มด
จะอัพเดตไปเรื่อย ๆ (ตามอารมณ์)

หากใครผ่านมาอ่าน แวะทิ้งคอมเม้นท์ให้ชื่นใจกันบ้างก็ได้น๊า


_____________________________________________________________


สารบัญงานเขียน

รังแม่มด (รวมงานเขียน) >> http://sassywitch.exteen.com/
♥~|||••- การ์ตูนของแม่มดราตรี -••|||~♥ >> http://www.fotobug.net/forum/viewthread.php?tid=66&extra=page%3D6
ฆาตรกรรมในคืนฝนพรำ [A Perfect Murder] >> http://sassywitch.exteen.com/20110224/9616-9616-a-perfect-murder
ความภูมิใจของฉัน ❤ เนื่องในวันแม่ >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =142&extra=page%3D5
เรื่องเล่าของเด็กหญิงอึน ✿ อึน มึน งง#1 >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =601&extra=page%3D2
ฝุ่นละอองในรอยตีนสังคม >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =192&extra=page%3D4
ขนมจีบครูมาลัย [เรื่องสั้น] >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =259&extra=page%3D1
Ex-Boyfriend >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =634&extra=page%3D1
สวัสดีความเหงา ✿ เราเจอกันอีกแล้วนะ >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =625&extra=page%3D2
ที่ว่างของแมวเสรี  >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =622&extra=page%3D2
โ ล ง - ซ่ อ น - ต า ย  [เรื่องสั้น] >>  http://www.fotobug.net/forum/vie ... =258&extra=page%3D4
จากคนนึง ถึงอีกคน ✿ เพลงบรรเลงเรื่อง >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =308&extra=page%3D3
อกหักอย่างมีสไตล์ และ ได้สติ  >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =684&extra=page%3D1
คนโง่ร้องไห้กับความสุข คนทุกข์ร้องไห้กับความรัก >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =294&extra=page%3D4
เพียงเธอจากไป..โลกฉันทั้งใบก็เปลี่ยนสี >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =673&extra=page%3D1

สารบัญภาพถ่าย



ฆาตกรรมในคำว่ารัก ✿[ขาว-ดำ-แดง] >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =321&extra=page%3D2
กรุงเทพฯ รมควัน >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =210&extra=page%3D2
ภาพที่ไม่มีต้นฉบับ >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =463&extra=page%3D3
รับ ลม ริม 'เล~❤  >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =236&extra=page%3D3
เช้า-สาย-บ่าย-ค่ำ [วัดวาวันฟ้าใส]  >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =211&extra=page%3D2
Feels Fresh [หลังด๊ำ หลังดำ] >> http://www.fotobug.net/forum/viewthread.php?tid=49&extra=page%3D3
PLAYGiRL [แม่มด(แห่ง)ราตรี] >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =134&extra=page%3D2
ลัลล้า Malaysia [Bear's Witch Project] >> http://www.fotobug.net/forum/vie ... =486&extra=page%3D2




จริง ๆ มีเยอะ ..แต่นี่คัดมาเฉพาะที่ "รัก" จริง ๆ

เหมือนจ่าโจเลย ผมก็ว่าจะขอพื้นที่  1 กระทู้ อิอิ

จำดีกว่าจด -- แต่ถ้าจำไม่หมด ก็ต้องจด เอาไว้จำ

2011-4-21 07:16

2011-4-21 07:16

2011-4-21 07:17

"การบ้าน" ก่อนถ่าย Pre-Wedding : ร่างภาพคร่าว ๆ แบบที่อยากจะถ่าย

ทำไมไม่อัพจากเว็บแล้วใส่ใน ipod น่ะรึ?
เพราะวาดเองมันจะทำให้เราจำได้ง่ายกว่าน่ะสิ ^^

เรื่องของเรื่องคือ... #1 : ฉัน - เกลียด - สงกรานต์ !



"ลอยกระทง" เหมาะที่จะไปกับแฟน
"สงกรานต์" เหมาะที่จะเล่นกับเพื่อน

วันเพ็ญเดือนสิบสอง 2 คน เคียงคู่ จู๋จี๋ กระหนุงกระหนิงกันไปลอยกระทง มีจันทร์เพ็ญเป็นพยานรัก
โอ๊ยยย..บรรยากาศน่าสานต่อ โรแมนติก อย่าให้จิ้น

แต่สงกรานต์ไม่!!!
สงกรานต์ไม่เหมาะกับคู่รักเลยซักนิด ..โดยเฉพาะ คู่รักของฉัน (ทำใจไว้นะ เบบี๋)
เพราะ..ฉันเป็นคน "ขี้หึง" มาก ถึงมากที่สุด!! (แม้กระทั่งแมวตัวเมีย ยังหึงมาแล้ว... เอาเซ่ะ)
แล้วคิดหรือว่าขี้หึงตัวแม่อย่างฉัน จะทนเห็นแฟนตัวเองโดนสาว ๆ แตะเนื้อต้องตัว ต่อหน้าต่อตาได้?
ข้างแฟนก็แสนลัลล้า ประแป้งสาวในชุดเปียกน้ำแนบเนื้อ แบบถึงเนื้อถึงตัว
"ไม่เอานะครับ ที่รัก นี่มันเทศกาลนะ ยูห้ามหึง ห้ามงอน โอเค๊? "
"โอเค" (หน้านิ่งแต่เสียงสูงปรี๊ด กัดฟันกรอด ๆ)

.....ฮึ่ม!!

2011-4-21 07:20

เอาเหอะ ..ที่พูดมามันก็ไม่ใช่ประเด็นทั้งหมด
มันยังมีชนวนยิบย่อยอีกแยะ

สมัยก่อนต้องออกไปทำงานช่วงสงกรานต์  มันสาหัสสากรรจ์มากนะคุณเอ๊ย(เป็นประชาสัมพันธ์คลินิกเสริมความงามชื่อดังแห่งหนึ่ง)
งานบริการหยุดไม่เหมือนชาวบ้าน
ไอ้คลินิคนี่ก็บ้าจี้เนาะ ..ใครจะมานวดหน้าขัดหน้า ในวันหยุดยาว ๆ แบบนี้กันมั่งฟระ คนเค้ากลับบ้านตจว. กันหมดแล้วเฟร้ย

นึกภาพตามนะ....
ยูนิฟอร์มสีขาวล้วน , ใส่ถุงน่อง , กระโปรงสั้น , ผมรวบตึง ทรงแอร์โฮสเตส,แต่งหน้าเต็มสตรีม >> เครื่องแบบไฮโซ แต่โลว์ซาลารี่ นะคะ ^^"
กว่าจะไปถึงที่ทำงาน..................................................................................โอ้วว นา โร๊ค ช้าด ๆ (สำเนียงกระแดะ)
อุปสรรคนานับประการให้ฟันฝ่า
หนึ่งล่ะ หารถไม่ได้ .. หายากมากกกกก
ลืมรถเมล์ , มอเตอร์ไซค์ ไปเลยนะ เสี่ยงแก่การเปียกน้ำสุด ๆ
จะเหลือแค่ Taxi นาน น๊านนนน มาทีนึง ถนนเงี๊ยะ โล่งเชียะ (คนขับกลับตจว.หมดแล้วนิ )

ข้อสอง.. พอได้รถ จะขึ้นจะลงก็ยังต้องลุ้นว่าจะโดนสาดน้ำหรือเปล่า..
ไอ้คนดี ๆ ที่รู้กาละเทศะก็มี ไอ้ที่ขอร้องกันดีดี ก็ให้
แต่ไอ้มึน ๆ มาก็เยอะ ปากบอก "เอาหน่อยน่า ๆ สงกรานต์ทั้งที" ..แล้วก็สาดโคร๊ม
ทั้ง ๆ เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าตรูกำลังจะไปทำงาน ไม่ได้มาเล่นน้ำ (โว๊ย) ..มันน่านัก!
แล้วไง ..หน้าตาเป็นสังขยา กลับบ้านเปลี่ยนชุดใหม่ ไปทำงานสาย โดนเจ้านายด่า ฯลฯ

ข้อสาม..สาดดี ๆ ยังพอว่า นี่เอาแป้งประหน้า เข้าตาเข้าจมูก บ้างมันส์จัดเอามาขยี้หัวซะด้วยเลย
หืมมมมมมม....มันสระยากมาก ขอบอก

ข้อสี่... อันนี้ปวดร้าวที่สุด ..ดันมีแอร์แบ็ค ล้ำหน้าชาวบ้านแบบนี้ สงกรานต์ที มีหรือจะรอด
มือที่มองไม่เห็นยุบยับ ล้วงหมับ ล้วงหมับ...
จับเบา ๆ ยังพอว่า ..นี่ขยำซะแทบแหลกคามือ  มันเจ็บนะโว๊ยเห้ย!!!
เดี๋ยวเจอสวนมั่ง ได้หน้าเขียวกันมั่งล่ะ แง่ม!




......



แต่ทั้งหมดทั้งสิ้นที่กล่าวมามันก็ไม่โหดร้ายเท่าเรื่องปากท้อง......

บร๊ะจ้าว ..ร้านข้าวที่เปิดกันพรึ่บพรั่บ พร้อมใจกันปิดซะอย่างนั้น
ไม่มีแม้แต่ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ส้มตำรถเข็น  อะไรจะหาของกินได้ยากปานนี้
...อ๋อ ซ่ายซี้ หนีกลับตจว.กันหมด ไม่มีใครใยดีปากท้องของคนทำงานที่ค้างเติ่งในเทวนครนี้บ้างเลยใช่มั๊ย?



"ติ๊งหน่อง..ติ๊งหน่อง" เสียงสวรรค์!! รอดตายแล้วตรู (หูผึ่ง ! หน้าบาน)
ที่พึ่งสุดท้ายเพื่อนผู้ไม่เคยหลับ 7-11 แห่งนี้ที่เองงงงง......
แทบจะทรุดตัวลง ก้มกราบกับพื้น ซาบซึ้งบุญคุณ

ภูมิใจไว้เถอะคนไทย ไม่มี 7-11 ที่ไหนในโลก ที่อุดมอาหารการกินเท่า 7-11 เมืองไทยแล้วล่ะ ..เชื่อเต๊อะ

เดินออกจากออฟฟิศไปซื้อข้าวกล่อง
เจอพวกดักซุ่มในซอยข้าง 7-11 เอาปืนฉีดน้ำโคร๊ม...เปียก!
เห้ยยยย....ตรูยังไม่เลิกงาน แค่พักทานข้าว T^T

(จะด่าแม่มก็ไม่ได้ เทศกาลนิ ใช่สิ เทศกาล...ฮึ่ม ตรูเกลียดสงกรานต์!!!)

กลับบ้านเปลี่ยนชุด ...แล้วชะตากรรมก็วนไปยังข้อ 1 ใหม่ เหมือนเดจาวู

2011-4-21 07:52

สปาเก็ตตี้แกงเขียวหวาน + แซนด์วิซ + ไข่ตุ๋น + ชาลิปตั้น รสพีช (บุญคุณ 7-11)

2011-4-21 07:52

2011-4-21 07:52

^
^
2 เมนูนี้จากห้างแถวบ้าน....




ปีนี้ก็เป็นอีกปีที่ต้องอยู่เฝ้าเมืองหลวงในช่วงสงกรานต์ (ดูแลอาม่า ที่เดินไม่ได้ คนอื่นที่บ้านไปเที่ยวกันหมด)
เป็นอีกปีที่ต้องฝากท้องไว้กับ 7-11 T___T
ได้เล่นน้ำนิดหน่อยแถวหน้าปากซอยบ้าน.... พอเป็นพิธี
ไม่ได้อยากเล่นเท่าไหร่หรอกนะ แค่กลัวตกกระแส


อุตส่าห์ขึ้นสถานะไว้แล้วว่า "ไม่ใช่ แอ๊ฟ ทักษอร เพราะงั้นห้ามถาม สงกรานต์ ไปไหน?"

ยังไม่วายมีคนเซ้าซี้ ..ฮึ้ย อารมณ์เสีย!!

เรื่องของเรื่องคือ.. #2 : ฉันเป็น"โอทักกี้" (แบบนู้บ ๆ)




กาลครั้งนึง เมื่อประมาณ 30 ปีที่แล้ว
มีบ้านไม้หลังใหญ่ อยู่กลางป่ากลางสวน
รัศมีซ้าย - ขวา 2 กิโลเมตร ไม่มีเพื่อนบ้านสักหลัง

นอกจากน้องชายที่ห่างกัน 3 ปี กับพวก แมว หมา กา ไก่ แล้ว ฉันก็ไม่มีเพื่อนเล่นวัยในวัยเดียวกัน
ไม่รู้จักการละเล่นประเภท หมากเก็บ โดดหนังยาง เป่ากบ ฯลฯ คืออะไรที่เด็กคนอื่นเขาเล่นกัน ฉันเล่นไม่เป็นอ่ะ พูดง่าย ๆ
โตขึ้นมากับกองหนังสือเก่า ๆ ของ กงจ๊อ (พ่อของอาม่า) โอบล้อมด้วยสวนยางพารา ไฟ้ฟ้าเข้าไม่ถึง
บ้านฉันไม่ได้อยู่หลังเขา..เพียงแต่ภูเขามันตั้งอยู่หน้าบ้าน ^^

6 ขวบ เริ่มอ่านออก เขียนได้ ฉันขลุกตัวอยู่กับหนังสือได้เป็นวัน ๆ ไม่มีงอแง  
มรดกของกงจ๊อ ส่วนใหญ่จะเป็นหนังสือกำลังภายใน แปลโดย น.นพรัตน์ , ว. ณ เมืองลุง
และนิยายภาพของ เหมเวชกร (กามนิต วาสิฏฐี ) >> งานชั้นครู ที่เป็นแรงบันดาลใจให้อยากเป็นนักเขียนการ์ตูน

ยีนส์หนอนหนังสือคงสืบทอดทาง DNA
พ้นรุ่นกงจ๊อ ก็มีรุ่นอาอี๊ กะลูกสาวอาอี๊ เป็นหนอนหนังสือตัวแม่อีกราย (ไม่สิ 2 รายตะหาก)
แต่เจเนเรชั่นอาอี๊ (กะลูกสาว) จะเป็นหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นซะส่วนใหญ่ ..(ตั้งแต่สมัย สนพ. ยอดธิดา ราคาปก 5 บาท นู่นแน่ะ)
ที่ภูมิใจมากคือ มี อาราเล่ (ดร.สลัมป์) ฉบับพิมพ์ครั้งแรก สมัยที่ลายเส้นของโทริยามะ อากิระ ยังสวยมาก
ลายเส้นเหมือนฝรั่งมากกว่าญี่ปุ่น ยังไม่เป็น ดราก้อนบอล จ๋า

หนังสืออี๊ แคนดี้จอมแก่น , อสูรน้อยกระซิบรัก (รันเซ่) , ลามู , รันม่า 1/2 , ซิตี้ฮันเตอร์ , คอบบร้าส์ ,แบล็คแจ็ค,ต้องรอด, คิทาโร่ ,
Orange Road , ไอ้เขี้ยวเงิน , ฤทธิ์หมัดดาวเหนือ , กุหลาบแวร์ชายส์ ,ไซเฟอร์, H2 ฯลฯ

ลูกสาวอาอี๊ วัยไล่เลี่ยกันหน่อย คอการ์ตูนญี่ปุ่นตัวแม่เหมือนกัน
หนังสือการ์ตูนยุคนั้นส่วนใหญ่จาก สนพ. สยามสปอร์ตพับลิซซิ่ง (สยามอินเตอร์คอมิคส์) กับ วิบูลย์กิจ มีไทยคอมิคส์

เช่น  ฮิคารุเซียนโกะ , ถึงจะเห่ยแต่ก็สู้นะเฟ้ย, Berserk , SLAMDUNK , I'll , ปริสิตเดรัจฉาน , Vagabond , Death Note , ก้าวแรกสู้สังเวียน
I"s , GTO , จอมโหดกระทะเหล็ก , บะหมี่สาวจ้าวนักสู้ , One Piece, จอมเกบลู , ก๊อง , ผีซ่าส์ ฮานาดะ, NANA,
ไซโคเมทเลอร์ เอย์จิ , เพราะหัวใจเพรียกหา Virgin Blue ฯลฯ และอีกเพียบบบบบบ...

ส่วนพ่อ ชอบอ่าน การ์ตูนเล่มละบาท, มวยตู้ , อาชญกรรม, 191 , มหาโพธิ์ (หนังสือพระ), รีดเดอร์ไดเจสท์
เบบี้, หนูจ๋า, ขายหัวเราะ, มหาสนุก , เปิดบริสุทธิ์ (หนังสือโป๊) -*- >> อันหลังแอบรื้อเจอใต้เตียง แฮ่ ๆ
การ์ตูนญี่ปุ่นพ่อก็อ่านนะ (อ่านมากมายหลายประเภทจริง ๆ พ่อฉัน -_-')
เรื่องโปรดของพ่อคือ ไออิ - มาโกโต้ สมัยนั้นดังมาก  (พ่อเล่าให้ฟัง) ดังจนญี่ปุ่นเอาไปทำเป็นหนัง เป็นละคร
ส่วน สนพ. ในไทย ตอนนั้นยังไม่มีเรื่องลิขสิทธิ์ ต่างก็แย่งพิมพ์กันใหญ่ ..แถมมีการด่าคู่แข่งลงในหนังสือตัวเองอีก..เหอ ๆ สนุกดี

คุณนายแดง (แม่) อ่านนิยาย (อีสา ฯลฯ), คู่สร้างคู่สม , ภาพยนตร์บันเทิง

ฉัน...อ่านหนังสือทุกประเภทที่มีในบ้าน

อาม่า ... อ่านหนังสือไม่ออก และคอยทำลายหนังสือทุกเล่มในบ้าน อ้างว่ามันเป็นเชื้อปลวก T^T


ฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองแปลก ..จนเข้าโรงเรียน
ฉันเข้าสังคมไม่เป็น!!!
ฉันเล่นกับเพื่อนไม่ได้
พูดกับเพื่อนไม่เข้าใจ
เพื่อนไม่รู้จักสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า เพื่อนไม่รู้ว่าปิรามิดอยู่ที่อียิปต์
เพื่อนไม่สนใจตำนานเทพเจ้ากรีก - โรมัน
เพื่อนคุยกันเรื่องดาวพระศุกร์........

........ฉัน ยัง ไม่ มี ที.วี. T____T


ทุก ๆ พักเที่ยงหลังกินข้าวเสร็จ ฉันก็วิ่งจู๊ดไปยังที่ปลอดภัย ...ซ่อนตัวจากสังคม
มันเป็นที่-ที่เรียกว่า "ห้องสมุด"

ป.1 - ป.6 ด.ญ. วนิดา เข้าห้องสมุดทุกวันไม่ได้ขาด จนได้โล่ห์นักเรียนดีเด่นกันเลยทีเดียว

นึกภาพสภาพของหนอนหนังสือออกมั๊ย?
ตัวผอม เกร็น ๆ ขาลีบ ๆ หัวโต ๆ ผิวซีด ๆ ..เพราะไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย
ผิดกับเพื่อนวัยเดียวกันที่ผิวเปล่งปลั่ง มีเลือดฝาด
"ไอ้แห้ง , อีปอบ , อีกระสือ" คือฉายาฉันสมัยนั้น..

ถึงจะอย่างนั้น ฉันก็มีเพื่อนเยอะนะ เพราะเป็นคนร่าเริงคุยเก่ง ..
ขัดแย้งดีมั๊ย ร่าเริงแต่ชอบเก็บตัว?
บางครั้งก็หิ้วหนังสือเล่มใหม่ ไปหาเพื่อนรักถึงบ้าน
เพียงเพื่อไปนั่งอ่านเงียบ ๆ ข้าง ๆ มัน ..ให้หายคิดถึง
ชอบอยู่เงียบ ๆ ในที่อึกทึก น่ะ ^^

อ๊ะ อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่าฉันเป็นคนแปลก..บางทีเธอแค่ยังไม่ชินกับฉันเท่านั้นเอง

บุคลิคขัดแย้งของฉันเริ่มชัดเจนขึ้น เมื่อที่บ้านมีปัญหา ..
ฉันกลายเป็นคนหลายบุคลิคขั้นสมบูรณ์แบบ
อยู่โรงเรียนก็แสนจะร่าเริง ตลกโปกฮา  บ้ากิจกรรม
อยู่บ้านกลับเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้อง ไม่สุงสิงกับใครเลย
คุณนายแดงเรียกฉันว่า "นางห้อง"

นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเป็น "โอ ทัก กี้"




ปัจจุบัน...
หลังจากลาออกจากงานบริษัท..สังคมฉันยิ่งแคบลง
และกลายเป็น "โอ ทัก กี้" มากกว่าเดิม ..

..



ฉันเป็น "โอทักกี้" แค่ ระดับ นู้บ ๆ
ถึงจะเป็น สาวซึน บ้าง แต่ก็มีความ โมเอะ ไม่น้อยนะจ้ะ ^^



-THE END -


__________________________________________________________________________







อย่าเพิ่ง "งง" กับศัพท์ต่างดาวที่ได้ยิน มันเป็นภาษาที่ชาวมังงะใช้กัน

โอทักกี้ = *โอตาคุ + **ฮิคคิโคโมริ
*โอตาคุ = หนอนหนังสือ (พวกที่หมกมุ่นอยู่กับอะไรซักอย่างมาก ๆ)
**ฮิคคิโคโมริ (ฮิกกี้) = พวกเก็บตัว กลัวการเข้าสังคม
นู้บ (NOOB) = อ่อน
มังงะ = การ์ตูน Comics
ซึนเดเระ = ปากไม่ตรงใจ (ฟอร์มเยอะ ประมาณรักนะ แต่ไม่แสดงออก)
โมเอะ = น่ารัก + Sexy

ยาวววว...

save link นี้ไว้แล้ว.... กลัวกลับมาแล้วหาไม่เจอ ฮิฮิ

ดีมากครับๆ  เหลือแค่การแบ่งจังหวะเว้นวรรค   
แก้ยากมากครับ  อาจต้องยอมขึ้นกระทู้ใหม่ไปเลย

ตอบกลับ 8# sumphano


   ขอบคุณงับ..จะพยายามปรับปรุง วรรคตอน และกระชับเนื้อเรื่องให้มากกว่านี้
ส่วน Witch's Diary นี่จะแตกต่างกับงานใน Blog ตรงที่
Blog จะเป็น "งานเขียน"
แต่ Witch's Diary เป็นการบอกเล่าประสบการณ์ชีวิต - ระบายอารมณ์ - บ่นบ้าง เรื่อยเปื่อยบ้าง

เหมือนบันทึกเหตุการณ์...ที่แอบอยากให้คนอื่นรับรู้ ^^

นึกเรื่องที่จะเขียนไม่ออก...
เรื่องที่อยากเขียนมันมีเยอะเกินไป
ความคิดในสมองมันวุ่นวายเหมือนฝูงปูวิ่งวนในกระด้ง เกินจะไล่ตะตรุบ

ฉันชอบไหล.. ไม่ชอบร่าง
ความคิดตอนที่ไหลไปเรื่อย ๆ หน้าจอ ..มันได้ความสดของอารมณ์ ณ ตอนนั้น..
แต่บ่อยครั้งที่ความคิดในหัววิ่ง 140 km/hr ในขณะที่นิ้วไปได้แค่ 40 Km/hr
ตามเก็บความคิดไม่ทัน ..และปล่อยมัน หลุดมือไปอย่างน่าเสียดาย

ความคิดดี ๆ ก็เหมือนขโมยที่ชอบย่องมาตอนเราเผลอ

ฉันความจำสั้น...สมาธิสั้น..
อาจเป็นเพราะมีเรื่องให้สนใจเยอะเกินไป..
ไม่มีเรื่องไหนที่เขียนไปแล้วรู้สึกสมบูรณ์เกิน 70%
เชื่อมั๊ย...ในหัวฉันเรื่องมันสนุกกว่าที่เขียนไว้เยอะ..


_______________________________

เรื่องที่อยากเขียนในช่วงนี้...

- บ้านฉันไม่มีเทศกาล : ปีใหม่ , วาเลนไทน์ , สงกรานต์ , ลอยกระทง ..บ้านฉันยังคงเงียบเหงา ..
เทศกาลที่ไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้า มันก็ไม่ต่างกับวันธรรมดาเพียงวันนึง
คนที่อยู่หน้าเตาไฟ จะเข้าใจอะไรกับความหนาวเหน็บ
ได้แต่อธิษฐาน...ขอแค่คนที่ฉันรักได้อยู่ร่วมกัน แล้วทุกวันจะมีความสุขยิ่งกว่าเทศกาล

- พ่อ..รักแรกของผู้หญิง : ฉันหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงพ่อมาโดยตลอด
..พ่อฉันเป็น "เป็ด"
เป็นต้นฉบับที่ทำให้ฉันมองหาผู้ชาย "เป็ด ๆ"
ฉันไม่ถูกกับพ่อ...พอ ๆ กับที่รักท่านมาก
และคาดหวังเสมอที่จะได้รับการยอมรับจากท่าน
พ่อไม่เคยกอดฉัน ..พ่อไม่เคยชมฉัน
พ่อผิดหวังในตัวฉัน..
ฉันผิดหวังในตัวพ่อ...

- การสู่นิพพานในแดนมนุษย์ : พระพุทธเจ้า คือนักวิทยาศาสตร์เอกของโลก คำสอนท่านเป็นเหตุเป็นผล
ป.5 ... ฉันรู้สึกว่าฉันโตกว่าวัย พูดจากับเพื่อนไม่รู้เรื่อง .. ฉันเลิกสวดมนต์ เพราะฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันต้องทำ
มันเป็นสิ่งที่ถูกสอนต่อ ๆ กันมา เพราะพ่อแม่ฉันเป็นพุทธ ฉันจึงต้องเป็นพุทธงั้นหรือ?
ฉันดื้อด้าน และต่อต้านเสมอถ้าใคร ๆ พยายามยัดเยียดว่าสิ่งนี้ดี สิ่งนั้นดี แม้ฉันจะรู้แก่ใจว่ามันดีจริง
แต่ฉันก็อยากรู้ได้ด้วยตัวเองนี่นาว่า..มันดียังไง???
ฉันอยากมีสิทธิ์เลือก......

ช่วงนึง..
ฉันเข้าโบสถ์คริสต์..นั่งฟังคำสอนจากพระเจ้า
ฉันเริ่มมีข้อกังขา...มีคำถามที่ค้านอยู่ในใจ
ฉันเรียกร้องหาพระเจ้า..ฉันอยากคุยกับท่าน..อยากฟังคำตอบจากท่าน

ฉันชอบศาสนาคริสต์นะ...เพราะพระเจ้าสอนให้เรารักศัตรู
แต่...นั่นก็ไม่ใช่คำตอบที่ฉันค้นหา

ฉันกลับมาศึกษาพุทธศาสนาอีกครั้ง อย่างจริงจัง
ตัดเรื่องพิธีกรรมออก ..มุ่งเน้นไปที่พระธรรม ...

ฉันอ่อนใจทุกครั้งที่เห็นพุทธพาณิชย์ในวัด
คนเรายึดติดกับพิธีกรรมมากไป ยึดติดที่ตัวบุคคลมากไป
อยากทำบุญวัดใหญ่ ๆ กับเกจิอาจารย์ดัง ๆ
จนหลงลืมสิ่งที่สำคัญ คือคำสั่งสอนของพระพุทธองค์


หากฉันเป็นผู้ชาย..หรือหากฉันไม่มีห่วง..ฉันคงบวชไม่สึก

แต่ฉันยังมีหน้าที่ในโลกมนุษย์
ยังมีคนที่รักต้องดูแล
ฉันจึงทำได้แค่นำศาสนามาปรับสมดุลย์ให้ชีวิต เพื่อสุขอยู่ในทางสายกลาง

- ทำไมฉันเขียนถึงแต่ความรัก : เรื่องเดียวที่ฉันเขียนถึงมาตลอดคือ "ความรัก"
เพราะอะไรน่ะหรือ..เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ฉัน "ขาดหายไป"
จริง ๆ แล้ว ฉันไม่ศรัทธารักแท้ หรือการแต่งงานอะไรทั้งนั้นแหละ
ฉันโตมาจากครอบครัวที่ไม่อบอุ่น..ฉันถึงไม่เชื่อเรื่องพรรค์นั้น
แต่ก็ยังไม่วายที่จะโหยหา..

ความรัก..อาจเป็นเรื่องเดียวที่ฉันพูดถึงได้ โดยไม่ทำร้ายใคร เป็นภาษากลางที่ทุกคนเข้าใจตรงกัน
ใช่...ชีวิตเราไม่ได้มีแค่เรื่องรัก เพียงแต่ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องอื่นนัก..เท่านั้นเอง
กำแพงของฉันมันหนาเตอะ...ฉันไม่อยากเขียนอะไรที่มันเกี่ยวข้องกับชีวิต - ครอบครัว - การงาน
การเขียนถึงอะไรพวกนั้น มันให้ความรู้สึกเหมือนยืนเปลือยเปล่าท่ามกลางฝูงชน

ตอนนี้ฉันไม่ค่อยอยากจะเขียนเรื่องรัก ..มันเวิ่นเว้อ วกวน จนดูน่ารำคาญในหลายครั้ง
และทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ เรื่องที่ฉันเขียนก็ไปกระทบเข้ากับบุคคลที่เกี่ยวข้อง

ไม่เขียนถึงความรัก ..ฉันจะเหลืออะไรให้เขียนอีกนะ



- อัจฉริยภาพในการเข้าใจบุคคล : จากหนังสืออัจฉริยะสร้างได้
..เพื่อนสนิทของฉันคนนึงบอกว่า "อ้อมคืออัจฉริยภาพในด้านเข้าใจบุคคล"

เวลาฉันเผชิญหน้ากับ ความไม่เข้าใจ
ฉันจะเอาตัวเองเป็นสมการ x แทนที่ตัวเขา ในโจทย์ว่า..
"ถ้าเราเป็นเขา..."
ทำไม..เขาถึงแสดงออกมาแบบนี้?
อะไรที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้?
ย้อนไปถึงสภาพครอบครัว..
สภาพอารมณ์ , จิตใจ..
การกระทำ , สิ่งเร้ารอบข้าง..
สิ่งที่หล่อหลอมออกมาจนเป็นตัวเขา..

พอได้คำตอบ "ถ้าเราเป็นเขา......"
เราก็จะเข้าใจเขามากขึ้น

แต่คำตอบไม่ใช่ค่าที่ถูกต้อง มันเป็นเพียงค่าคาดคะเน ย่อมมีความคลาดเคลื่อน
เราอาจจะเข้าใจการกระทำเขาได้
แต่เราก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงเขาได้
....การหาคำตอบข้อนี้ เป็นการทำเพื่อความสบายใจของตัวเอง ,รู้จักคนอื่น และเรียนรู้การให้อภัย

ฉันเป็นอัจฉริยภาพในการเข้าใจบุคคลนะ  แต่ดันโง่มากที่จะเข้าใจตนเอง^^

ฯลฯ

ยังมีอีกหลายเรื่องในหัว ที่อยากทำอยากเขียน
เรื่องพวกนี้ไม่ใช่แค่ "ว่างจริง ๆ " ถึงจะเขียนได้ ..มันต้องมี "อารณ์" ด้วย


เฮ้อ...อยากให้หนึ่งวันมีซัก 48 ชั่วโมงจังเลย....

^
^

ยกออกมาจาก "บ่นความ" เพราะไม่มีภาพประกอบจ๊า ^^


ขออนุญาตแปะไว้ปลื้มหน่อยกั๊บ ^^

ขอบคุณมากๆพี่สวยที่เอาตัวหนังสือสวยๆความหมายดีๆมาให้อ่าน
ผมชอบประโยคนี้"อา..ยิ่งแตะ ยิ่งเจ็บ ...ยิ่งซี้ด ยิ่งมันส์......" 55555
ล่อเล่นๆ จริงๆชอบประโยคนี้"ฉันไม่เชื่อว่ามันจะมีแค่ ขาว-เทา-ดำ
ระหว่างทาง..มันจะมีน้ำหนักสีเข้ม-เบาไม่เท่ากัน"

...ปล.อยากอ่านตัวหนังสือของพี่สาวที่เรียงตัวกันอยู่ในแผ่นกระดาษหลายร้อยแผ่น. . .มีปกแข็งๆสวยๆทับอยู่ด้านบน..วางขายตามร้านหนังสือจัง ^^

พ่อเพิทเขาก็เป็นนักเขียน การเอางานไปให้สำนักพิมพ์เขาตีพิมพ์มันไม่ง่ายนัก
แต่เพิทว่าตัวหนังสือของพี่ทำได้นะ (:

เรื่องของเรื่องคือ ... #3. หนังสือที่ (พยายาม) อ่าน ช่วงนี้

import มาไกล จากอเมริกา .. 2 เล่ม
เล่มแรกเกี่ยวกับเรื่องราวลี้ลับที่ไม่สามารถหาคำอธิบายได้ กับอีกเล่มเป็นเรื่องเกี่ยวกับสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า
ชอบนะเรื่องแบบนี้..ชอบมากพอ ๆ กับเรื่องเกี่ยวกับดาราศาสตร์ (อ๊ะ..คิดไม่ถึงกันล่ะสิ) ^^

พยายามแล้วพยายามอีกที่จะอ่าน ทำความเข้าใจ
ถึงจะเป็นติวเตอร์สอนภาษาอังกฤษเด็กประถมมาก่อนก็เถอะ..ใช่ว่าภาษาแม่มดจะ Very well อะไรขนาดนั้น..
ก็ได้แต่พยายามต่อไป......เมื่อไหร่จะจบเล่มซะทีเนี่ย ฮือ T_T

2011-4-24 05:14

2011-4-24 05:14

2011-4-24 05:15

ภาษาปะกิดทั้งดุ้น บร๊ะจ้าว ..สู้ต่อไป ไอ้(แม่)มด(ลูกยาย)แดง!!

เรื่องของเรื่องคือ .. #4: YouTube สุดโปรด

ชอบดู Makeup tutorial มากกก...
การแต่งหน้าเหมือนเวทย์มนต์ เปลี่ยนคนเป็นอีกคน
อย่างน้อยก็เป็นเกราะสร้างความมั่นใจให้สาวหน้าจืดอย่างแม่มดได้ดูดีกะเค้าบ้างอะไรบ้าง
เมื่อก่อนเคยฝันอยากเป็น Makeup Artist  [อ๊ะ...คิดไม่ถึงกันอีก(รอบ) แล้วล่ะสิ 55+]

สมัยเป็น Pretty ต้องแต่งหน้าเอง เลยไปเรียนแต่งหน้าเป็นเรื่องเป็นราวที่ MTI
แต่เอามาประกอบอาชีพไม่ได้..เพราะ...แต่งได้แค่หน้าตัวเอง พยายามแต่งหน้าให้คนอื่น ๆ แล้ว ไม่ไหว ไม่ได้จริง ๆ มือไม่นิ่ง
กรีดอายไลน์เนอร์ไม่ได้ T__T
อีกอย่างปัญหาใหญ่สุด...แต่งหน้าช้ามากกกกก....

กว่าจะสวยเด้งครบสูตรเนี่ย ใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมงเลยทีเดียว
(คงจะทำมาหากินได้อยู่หรอกแบบนี้ ) -____-"

เลยชอบนั่งดู Youtube ที่เกี่ยวกับการสอนแต่งหน้าแบบต่าง ๆ แล้วแอบมาแต่งหน้าตัวเองเล่น..เป็นอะไรที่สนุกดีนะ  แถมได้ฝึกภาษาด้วย อิอิ~*

รูปที่อยากถ่ายมากที่สุดในชีวิต Crop Circles

2011-4-24 07:40

Crop Circles คือ วงกลมศิลปะปริศนาในทุ่งธัญพืช  (อย่างในเรื่อง Signs สัญญานโลก..แต่ไม่แนะนำให้ไปหาหนังเรื่องนี้มาดูนะ ..อืดอย่างแรง)

พบครั้งแรกที่อังกฤษ และอีกว่า 10,000 ครั้ง ในสิบกว่าประเทศทั่วโลก ล่าสุด (28 มกรา 54 ) ยังพบในอินโดนีเซียด้วยล่ะ *0*
ถ้าพบที่เมืองไทย..ต้องมีใครไปนั่งขอหวย แหงม ๆ

ที่เรียกว่าวงกลม จริง ๆ ไม่ได้มีแค่รูปวงกลมนะ โดยเฉพาะหลัง ๆ จะเป็นรูปทรงเรขาคณิตซับซ้อนมากขึ้น (แต่ส่วนใหญ่จะมีรูปวงกลมเป็นส่วนประกอบ)

อันที่จริงแล้ว 80% ของ Crop Circles เป็นฝีมือมนุษย์ โดยกลุ่มที่ชื่อว่า Circlemakers เป็นคนออกมายอมรับว่าเป็นผู้ทำขึ้นตลอดระยะเวลา 11 ปี

แต่!! มีข้อแตกต่างคือ.. Crop Circles ของแท้ จะไม่มีร่องรอยแตกหักของลำต้นธัญพืช ..ไม่มีแม้รอยเท้าสิ่งมีชีวิตใดใด ในบริเวณนั้นเลย
แถมสภาพโครงสร้างของเซลล์ยังเปลี่ยนแปลง ทำให้พืชโตเร็วกว่าบริเวณใกล้เคียงถึง 45%
ที่น่าประหลาดคือ หากนกบินมาเป็นฝูงก็จะบินอ้อมวงกลมปริศนานี้ไป ..เหมือนไม่กล้าบินผ่าน???

และเป็นที่น่าสังเกตุอีกอย่างว่า จุดที่พบ Crop Circles มากที่สุด อยู่ไม่ไกลจากสโตนเฮนจ์เลย???
หรือจะมีอะไรเกี่ยวเนื่องกัน? สโตนเฮ้นจ์ ก็ยังเป็นปริศนา .. Crop Circles (ของแท้) ก็ยังเป็นปริศนา...มันน่าตื่นเต้นชะมัด

หลาย ๆ คน หลาย ๆ ทฤษฎี ที่พยายามเชื่อมโยงความหมาย..บ้างอ้างไปถึงปฎิทินมายัน
ตำนานเทพเจ้า ปิรามิด สัตว์ในตำนาน...... ฯลฯ
แม้แต่ทางวิทยาศาตร์ ...ก็ยังไม่มีใครสามารถไขปริศนาของ Crop Circles (ของแท้) ได้เลย...

2011-4-24 07:40

ถามฉันน่ะรึ?....
ทีแรกฉันเข้าใจไป(เอง)ว่า..อาจจะเป็นรอยของยานต่างดาวตอนลงจอดก็ได้นะ
แต่พอรับข้อมูลมาก ๆ ถึงรู้ว่าไม่ใช่ ไม่น่าเป็นไปได้ (แหงแซะ รอยยานอะไรจะวิริศมาหลาขนาดนั้น)

ฉันจึงเลือกที่จะเชื่อว่า "มนุษย์ต่างดาว" มือบอน
ประทับตราเหมือนเขียนชื่อตัวเองไว้ประมาณว่า .."ตรูมาถึงที่นี่แล้วนะเฟร้ย" หรือ "สวัสดีชาวโลก" หรือ "จอร์จรักซาร่าห์" ฯลฯ
(เหมือน ๆ คนมือบอนที่ชอบเขียนชื่อตัวเองไว้ตามโขดหินที่ท่องเที่ยว) ...ฮ่า ...ก็ว่าไป

So... Who Care? ใครจะเป็นคนทำก็ช่างเถอะ
ก็มันเป็นศิลปะที่น่าหลงใหลออกไม่ใช่หรือ?
ดูรูปทรงเหล่านั้นสิ..มันถูกออกแบบมาได้อย่าง Perfect ซะขนาดนั้น... ไม่คิดว่ามันสวยสุดยอดไปเลยหรือไง?

ฉันลุ่มหลงความงามที่แสนจะลึกลับอันนี้
แทบทุกคืน จะต้องดู Youtube ที่เกี่ยวกับ Crop Circles ก่อนนอน..
มันทำให้ฉันหลับฝันดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ !!

สักวันนะ..ฉันอยากไปดูให้เห็นกับตา ไปเก็บรูป Crop Circles ด้วยน้ำมือตัวเอง ....   (ก็ได้แต่หวังนะ) ^^

2011-4-24 07:41

ป.ล. ทำไมฉันมีความฝัน และสนใจเรื่องแปลก ๆ ได้หลากหลายแบบนี้น๊อ?
อืม..โลกกว้างใหญ่ ไม่ได้มีแค่เรื่องถ่ายรูปอย่างเดียวซะหน่อย มีอะไรอีกมากมายที่สร้างสุขให้กับฉัน... เนอะ ^^

เนื้อหา น่าติดตามมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว